پیام‌ها و دستخط‌های بیت العدل اعظم
خطاب به جامعۀ بهائیان ایران
پیام نوروز ١٧٩
نوروز ١٧٩ بدیع
پیروان نیک‌پیمان و صبور حضرت رحمان در سرزمین متبرّک ایران ملاحظه نمایند
ای خواهران و برادران عزیز جان و روان،
در زمانی که این سطور را به میمنت عید نوروز و به مناسبت این روز فیروز خطاب به آن دل‌دادگان جمال جانان می‌نگاریم تا مراتب عشق و محبّت این جمع را به شما عزیزان ابلاغ نماییم، اهل بهاء در سراسر دنیا همّ خود را معطوف به تفکّر و تعمّق در مقتضیات مرحلۀ جدیدی از مجهودات‌شان نموده‌اند و با هم و با هم‌اندیشان و با خیل عظیمی از آنان که بهبود عالم را خواستارند و خیر عالمیان را خواهانند به حشر و نشر و ملاقات و تبادل تجربیّات مشغولند و در بارۀ نحوۀ مشارکت در فرایند تقلیب روحانی و ترویج رفاه جوامع خویش بر مبنای تعالیم محیی عالم در حال شور و مشورتند. اخبار دریافت شده حاکی از استقبال بی‌سابقۀ یاران الهی و دوستان و یاوران آنان است که صف در صف در همایش‌هایی شرکت می‌نمایند که در نقاط مختلف دنیا و در سطوح متفاوت خصوصاً در سطح محلّی در حال برگزاری است. این استقبال نشان‌دهندۀ قابلیّت‌های فزایندۀ جامعۀ امر است و نیز نمایان‌گر استعداد روحانی و اشتیاق هر چه بیشتر مردم جهان برای دستیابی به یک حیات پویای روحانی و تحوّلی عمیق در روابط اجتماعی بر مبنای اصل وحدت عالم انسانی.
یک صدۀ کامل از شروع عصر تکوین که با صعود حضرت عبدالبهاء آن وجود بی‌همتا به عالم بالا آغاز گشت می‌گذرد. رشد جامعۀ امر الله در اوّلین قرن این عصر و گسترش انوارش به دورترین نقاط جهان و اقبال مقبلین‌اش از هر قوم و ملّت و توسعۀ دایرۀ مجهوداتش و ارتقای درجۀ بینش و آگاهی پیروانش در قبال رسالت خویش حقیقتاً عقول انسانی را متحیّر و متعجّب می‌نماید که بعد از غیاب مولای حنون، بندگان حضرتش در سراسر دنیا، آن مشت ضعفا، آن شیفتگان دلبر یکتا، آن دل‌دادگان، آن سوختگان آتش هجران و در حسرتش نالان و پریشان، چگونه با عزمی خلل‌ناپذیر و فداکاری بی‌مثیل موفّق به اجرای نصایح مولای بصیر در الواح نقشۀ ملکوتی شدند و مؤیّد به تحکیم و استقرار امر حضرت پروردگار بر چنین پایه‌ای متین. براستی تأییدات قطره‌ها را دریا نمود و ذرّه‌ها را جلوۀ آفتاب عطا کرد.
در این حماسۀ نورا سهم عاشقان جمال ابهی و فارسان دلیر حضرت کبریا در مهد مبارک امر خدا بسیار عظیم است و در آینۀ تاریخ مشهود و نام بردن موارد بی‌شمارش طبعاً در این سطور ناممکن و نامقدور. نهری از جوهر لازم و کوهی از دفتر واجب. مساعدت آن عزیزان به محافظه و پیشرفت امر الهی در هر مقطع از زمان تا سرحدّ امکان و به رغم هرگونه قید و حصر، لایق تحسین است و ستایش بی‌پایان و بدون شک آیندگان به شرح و تفصیل آن خواهند پرداخت. در این برهۀ تاریخی تأمّل و تفکّر در نتایج یک قرن کوشش و تلاش یادآور بیان متقن و پرآوازۀ حضرت ولیّ عزیز امر الله است که با برشمردن دست‌آوردهای متعدّد بهائیان جهان به تأثیرات جان‌فشانی احبّای ستم‌دیده و غیور ایران اشاره می‌نمایند و با این بیان مبین، حقیقتی روحانی و سرّی از عوالم غیبی را به تصریح شرح داده می‌فرمایند: ”… این نیست مگر از تأثیرات نافذۀ علقم جفا که چون عسل مصفّا متغمّسین بحر بلا در آن اقلیم پرابتلا سالیان دراز از دست اولو البغضآء چشیدند.“
آنچه بهائیان جهان در اثر صد سال جهد و تلاش و فداکاری و ایثار و آزمون و یادگیری کسب نموده‌اند که به ویژه در بیست و پنج سال گذشته شکل و هیئتی جدید و سازمان و نظمی بدیع به خود گرفت، آنان را برای ادای رسالت روحانی و اخلاقی بسیار رفیعی آماده ساخته که هدف اصلی‌اش آن است که قوای آسمانی عظیمه‌ای که در هویّت و جوهر امر جمال قدم برای اصلاح عالم نهفته است روز به روز به مقیاسی بیشتر به جلوه و ظهور درآید و به بنای اجتماع کمک نماید. به اختصار، بروز این قوا به معنای تقلیب عمیق درونی و برونی است و منظور پدیدار شدن خلق و خوی رحمانی، پیدایش سلوک و رفتار شایستۀ مقام انسانی، و تجلّی وحدت و اتّفاق در سطوح گوناگون اجتماعی. این قوای سازنده و خلّاق مروّج و مسبّب ترقّی روحانی و اخلاقی و فکری انسان‌هاست تا تمرکز بر تعلیم و تربیت مادّی و معنوی نمایند و در علم و دانش و معرفت پیشرفت کنند، نسل جوان در مقام شهروندان خردمند و باوفا مجهّز به مستلزمات خدمت به نوع بشر گردند، اقوام و قبایل و نفوس متنازع متّحد و هم‌افق شوند، اندیشه‌ها و دیدگاه‌ها بر حول محور وحدت و یگانگی متّفق و هماهنگ شود و این اصل اساسی و سایر تعالیم الهی از طرق عملی در حیات جمعی ظاهر گردد، ارکان اجتماع به مدد ازدیاد تعاون و خیراندیشی و همکاری و هم‌بستگی تحکیم یابد و انسجام اجتماعی تقویت شود، نفوس حکم اعضای یک عائله یابند، جوامع متعالی و مترقّی و متعهّد به وجود آید، فرهنگ اجتماع از این ترقّیات تأثیر پذیرد و آن را منعکس نموده تقویت و افزون نماید، و آن سه عامل اصلی در این اقدام جمعی، یعنی فرد، جامعه و مؤسّسات، هر یک در نفس خویش و در روابط با یکدیگر پیشرفتی شایان نمایند. علایم ظهور این قوا حتّی در ابتدایی‌ترین اقداماتی که با الهام از تعالیم الهی انجام می‌گردد موجود است امّا در آن نقاط، اعمّ از دهکده‌ها در مناطق روستایی تا محلّه‌ها در شهرهای بزرگ، که مشروع روحانی مراتب برتر پیشرفت را طی نموده و جمع کثیری از نفوس با ندای امر الله برای بنای اجتماع بر اساس تعالیم پروردگار هم‌صدا و هم‌آوا شده‌اند، اکنون حقیقتی است کاملاً آشکار و تأثیراتش بس پدیدار. در پیام اخیر این جمع مورّخ ٣٠ دسامبر ٢٠٢١، فرایند یادگیری بهائیان جهان در این مسیر و انسجام حوزه‌های عمل جامعۀ اسم اعظم به تفصیل تشریح گشته و ملاحظه نموده‌اید که مرحلۀ جدید مجهودات پیروان حضرت بهاءالله در یک ربع قرن در سراسر دنیا معطوف به یادگیری در بارۀ ظهور این قوای روحانی است و بروز و شکوفایی آثارش در نقاط مختلف عالم.
یکی از مهم‌ترین ترقّیات جامعۀ امر مبارک در سالیان پایانی قرن اوّل عصر تکوین در بی‌شمار نقاط گیتی اینکه پویایی جوانان جامعه و فعّالیّت‌شان نه تنها در تحصیل کمالات و آماده نمودن خویش و ارائۀ خدمات به اجتماع نمایان بوده است بلکه گسترش بسیار چشمگیر ابعاد قیام عاشقانۀ آنان در مقام مشوّق و محرّک، همراه و رهنما، و هادی و حامی سایر افراد جامعه نیز به درجه‌ای رسیده که در اکثر ممالک جهان نسل جوان اکنون در صفّ مقدّم جامعه هم‌گام با دیگران حرکت می‌نمایند و مسئولیّت‌های بیش از پیش بر عهده دارند. مشاهدۀ این قیام عاشقانه و بروز این شایستگی فزاینده، این جمع را بر آن داشت تا مشارکت آنان را در انتخابات بهائی در سنّ کمتر ممکن نماید. در حالی که مکتب مادّی‌گرایی در جوامع بشری اعمّ از غربی و شرقی فراتر از هر زمان دیگری نفوس را به تلاش برای دستیابی به خواسته‌های فریبنده و گذرا مشغول و سرگرم می‌دارد، به درستی تابندگی و درخشندگی جوانان بهائی در سالیان اخیر مصداق این بیان جمال مبارک شده است که می‌فرمایند: ”طوبی از برای نفسی که در اوّل جوانی و ریعان شباب بر خدمت امر مالک مبدأ و مآب قیام نماید و بحبّش مزیّن شود ظهور این فضل اعظم از خلق سموات و ارض است.“
در این زمینه، نگریستن به جوانان عزیز بهائی در خطّۀ مبارک ایران سبب مباهات این مشتاقان می‌گردد. روحیّۀ استقامت آن عزیزان و تمسّک‌شان به رسالت روحانی خود در مسیر خدمت به وطن مقدّس و مردمانش، علیرغم بی‌رحمی‌های بی‌شمار و بی‌عدالتی‌های بی‌حساب، آنان را سرمشق و الگویی برای جمیع جوانان عالم بهائی نموده است چرا که در میدان عشق و وفای جمال قدم جولان نمودند، هم در کسب خصایل روحانی و تحصیل دانش و بینش کوشا ماندند و هم در ادای مسئولیّت معنوی خویش ساعی شدند. جوانان دلاور مهد امر الله باید بدانند که فخر عالم بهائی‌اند و مقصد والایی را که حضرت مولی الوری برایشان منظور داشته‌اند به دل و خاطر بسپرند: ”عبدالبهآء منتظر آنست که هر یک بیشۀ کمالات را شیر ژیان شوید و صحرای فضائل را نافۀ مشکبار باشید.“
حال ای دوستان باوفا و دیرین جمال ابهی، هنگامی که دنیا منقلب است و نظمش متزلزل و مردمانش در بیم و هراس و در معرض خطرات و مشکلات و قلب هر انسان باوجدان دردآگین و سوزناک، هنگامی که عالم بهائی در قبال وضعیّت جهان و جهانیان متعهّد است تا رسالت روحانی و اجتماعی خود را بار دیگر به حدّ اکمل ادا کند و به ترویج فرهنگ صلح و وحدت و سازش و سلام در جمیع آفاق پردازد، مطمئنّیم که آن یاران حضرت یزدان نیز کمر همّت برمی‌بندند تا هر چه بیشتر در مسیر خدمت کوشا گردند و با همکاری با دیگر نفوس خیرخواه، مصمّم به کمک به اجتماع در وطن مقدّس شوند، حلقۀ الفت بگسترند و دایرۀ وحدت بگشایند، در اجرای تعالیم و آموزه‌های پروردگار برای بهبود عالم تلاش کنند و تجربیّات و یادگیری‌هایی را که در این مسیر کسب نموده و می‌نمایند در فضای مناسب با هم‌وطنان نیک‌خواه در میان گذارند، در گفتمان‌های مفید و متنوّع اجتماع مشارکت بیشتر نمایند و با الهام از تعالیم الهی و با اتّکا به تجارب جامعۀ خویش عملی بودن ابعاد مختلف اصول صلح و عدالت را در این عصر مشعشع نمایان کنند، به رفتار و کردار گواه نصایح حضرت پروردگار شوند و به عمل خادم عالم انسانی، توجّه مخصوص به فرهنگ جامعۀ خود نمایند تا تعالیم الهی در حیات فردی و جمعی آنان هر چه بیشتر جلوه نماید و قابلیّت‌ها بیش از پیش شکوفا گردد. آنچه تحسین این مشتاقان را برمی‌انگیزد این است که یاران آن سامان با وجود انواع محدودیّت‌ها به وظایف روحانی خویش واقفند و تا حدّ امکان سعی در این داشته و دارند که از آموخته‌ها و یادگیری‌های خواهران و برادران روحانی خود در سراسر جهان بهره و نصیب برند.
زینت‌بخش ختام این کلام را بیانی است از حضرت عبدالبهاء که شعلۀ مثل اعلایش در سالی که گذشت در هر دم و آن در قلوب و افکار و اعمال اهل بهاء تابان و فروزان بود. نطق کوتاهی که در آخرین ساعات سفر پرثمر آن طلعت نورا به خطّۀ امریکا در جمعی از پیروان حضرت کبریا ایراد شد با کلمات ذیل پایان یافت. ملاحظه نمایید که مرکز میثاق با چه بیانی شیوا اهداف ابدی بهائیان را تعریف فرموده‌اند و وظایف سرمدی مؤمنین را چون شهد چکیده خلاصه نموده‌اند:
باری جمیع فکر شما این باشد که قلوب را مسرور کنید زنهار زنهار قلبی را مکدّر کنید و هر یک از شما باید بقدر امکان بعالم انسانی خدمت کند سبب تسلّی خاطر هر محزونی باشد و هر ناتوانی را معاونت نماید هر فقیری را معین باشد هر بیماری را پرستار باشد هر ذلیلی را سبب عزّت باشد هر خائفی را سبب امنیّت باشد مختصر این است هر یک از شما باید مانند چراغی باشد و انوار فضائل انسانی از او ساطع باشد امین باشد صادق باشد مهربان باشد عفیف باشد عصمت داشته باشد نورانی باشد روحانی باشد ربّانی باشد ملکوتی باشد الهی باشد بهائی باشد.
ای یاران مهربان، فرارسیدن سال نو را به شما عزیزان جان و جم یع مردمان پاک‌دل ایران تبریک می‌گوییم و در اعتاب مقدّسه برای همگان پیوسته به دعا و استدعا مشغولیم که ستیزه‌ها و منازعات پایان یابد و انوار صلح و آشتی بتابد و سراپردۀ یگانگی در قطب آفاق افراخته گردد.
[امضا: بیت العدل اعظم]